فرهنگ فارسی

<div class="boxBd">داوری داشتن. [ وَ ت َ ]( مص مرکب ) نزاع و مرافعه و دعوی داشتن : <br>چو دارد کسی با کسی داوری <br>نیابد بداد از کسی یاوری.<div class="au">اسدی.</div>- داوری نداشتن ؛ بر سر نزاع نبودن : <br>ندارد کسی با تو زین داوری <br>ز تخم پراکنده خود بر خوری.<div class="au">فردوسی.</div> || دادخواهی. ترافع. تظلم : <br>لاله ساغرگیر ونرگس مست و بر ما نام فسق <br>داوری دارم بسی یارب کرا داور کنم.<div class="au">حافظ.</div></div>

داوری داشتن. [ وَ ت َ ]( مص مرکب ) نزاع و مرافعه و دعوی داشتن : چو دارد کسی با کسی داوری نیابد بداد از کسی یاوری. اسدی. - داوری نداشتن ؛ بر سر نزاع نبودن : ندارد کسی با تو زین داوری ز تخم پراکنده خود بر خوری. فردوسی. || دادخواهی. ترافع. تظلم : لاله ساغرگیر ونرگس مست و بر ما نام فسق داوری دارم بسی یا

داوری داشتن

فرهنگ فارسی

لغت نامه دهخدا