صفا خیزی

دارای طراوت و صفا بودن : طراوت .

صفاخیزی. [ ص َ ] ( حامص مرکب ) صفا برخاستن از. طراوت داشتن :
شکرریزی گوشه لب مفهم
صفاخیزی موج غبغب مفهم.