مختصات: ۰°۹′۰۳″ جنوبی ۳۷°۱۸′۲۷″ شرقی / ۰٫۱۵۰۸۳°جنوبی ۳۷٫۳۰۷۵۰°شرقی / -0.15083; 37.30750
کوه کنیا (به سواحلی: Kirinyaga) آتشفشان چینه ای خاموشی در شرق آفریقاست که در مرکز کشور کنیا و درست در جنوب خط استوا قرار دارد. ارتفاع این کوه در بلندترین قله اش به نام باتیان به ۵٬۱۹۹ متر می رسد و از این نظر دومین کوه بلند قارهٔ آفریقا پس از کلیمانجارو است که حدوداً در ۳۲۰ کیلومتری جنوب کوه کنیا قرار دارد. این کوه همچنین مرتفعترین کوه کنیا است و منطقهٔ آن در سال ۱۹۹۷ در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار گرفت.
کوه کنیا آتشفشانی چینه ای و خاموش است که نوک آن مشخصاً از قله هایی شیب دار و مخروطی شکل تشکیل شده که از مهمترین آنها می توان به باتیان (۵٬۱۹۹ متر)، نلیون (۵٬۱۸۸ متر) و پوینت لنانا (۴٬۹۸۵ متر) اشاره نمود. خود کوه بسیار فرسایش یافته و بلندترین قله های آن شامل سینیت نفلینی (نوعی سنگ آذرین) متبلور است که مجراهای قدیمی این آتشفشان خاموش را پوشانده اند. چندین یخسار کوچک و در حال عقب نشینی که بزرگترینشان یخسارهای لوئیز و تیندال هستند جویبارها و باتلاق های پایین دامنه های کوه را تغذیه می کنند. این جویبارها در نهایت به رود تانا یا رود ایواسو انگیرو می ریزند.
پارک ملی کوه کنیا که در سال ۱۹۴۹ افتتاح شد منطقه ای به وسعت ۷۱۸ کیلومتر مربع را در بر می گیرد و شماری از انواع جانوران بزرگ جثه همچون فیل، بوفالو، کرگدن سیاه و پلنگ و نیز گونه هایی نادر و در معرض خطری همچون زبرای زال در آن یافت می شوند. زیستگاه این پستانداران ارتفاعات ۱٬۵۲۴ تا ۴٬۵۷۲ متری کوه است که جنگل هایی انبوه آن را پوشانده اند.
کوه کنیا (به سواحلی: Kirinyaga) آتشفشان چینه ای خاموشی در شرق آفریقاست که در مرکز کشور کنیا و درست در جنوب خط استوا قرار دارد. ارتفاع این کوه در بلندترین قله اش به نام باتیان به ۵٬۱۹۹ متر می رسد و از این نظر دومین کوه بلند قارهٔ آفریقا پس از کلیمانجارو است که حدوداً در ۳۲۰ کیلومتری جنوب کوه کنیا قرار دارد. این کوه همچنین مرتفعترین کوه کنیا است و منطقهٔ آن در سال ۱۹۹۷ در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار گرفت.
کوه کنیا آتشفشانی چینه ای و خاموش است که نوک آن مشخصاً از قله هایی شیب دار و مخروطی شکل تشکیل شده که از مهمترین آنها می توان به باتیان (۵٬۱۹۹ متر)، نلیون (۵٬۱۸۸ متر) و پوینت لنانا (۴٬۹۸۵ متر) اشاره نمود. خود کوه بسیار فرسایش یافته و بلندترین قله های آن شامل سینیت نفلینی (نوعی سنگ آذرین) متبلور است که مجراهای قدیمی این آتشفشان خاموش را پوشانده اند. چندین یخسار کوچک و در حال عقب نشینی که بزرگترینشان یخسارهای لوئیز و تیندال هستند جویبارها و باتلاق های پایین دامنه های کوه را تغذیه می کنند. این جویبارها در نهایت به رود تانا یا رود ایواسو انگیرو می ریزند.
پارک ملی کوه کنیا که در سال ۱۹۴۹ افتتاح شد منطقه ای به وسعت ۷۱۸ کیلومتر مربع را در بر می گیرد و شماری از انواع جانوران بزرگ جثه همچون فیل، بوفالو، کرگدن سیاه و پلنگ و نیز گونه هایی نادر و در معرض خطری همچون زبرای زال در آن یافت می شوند. زیستگاه این پستانداران ارتفاعات ۱٬۵۲۴ تا ۴٬۵۷۲ متری کوه است که جنگل هایی انبوه آن را پوشانده اند.
wiki: کوه کنیا