اصلاح کننده
مرمت گر
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
مرمت گر. [ م َ رَم ْ م َ گ َ ] ( ص مرکب ) مرمت کننده. اصلاح کننده. تعمیرگر :
گردل او رخنه کرد زلزله حادثات
شیخ مرمت گر است بر دل ویران او.
گردل او رخنه کرد زلزله حادثات
شیخ مرمت گر است بر دل ویران او.
خاقانی.
کلمات دیگر: