عمل خیره کش
بی جهت و از روی ظلم و ستم کشی بی دلیل کشی .
بی جهت و از روی ظلم و ستم کشی بی دلیل کشی .
خیره کشی
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
خیره کشی. [ رَ / رِ ک ُ ] ( حامص مرکب ) بی جهت و از روی ظلم وستم کشی. بی دلیل کشی. عمل و حالت خیره کش. ضعیف کشی. بی گناه کشی :
جهان به خیره کشی بر کسی کشید کمان
که برکشیده حق بود و برکشنده ما.
زمانه از همه خونریزها پشیمان است.
خوی دارد دمبدم خیره کشی.
خیره کشی کار او جورکشی خوی من.
جهان به خیره کشی بر کسی کشید کمان
که برکشیده حق بود و برکشنده ما.
خاقانی.
از آن زمان که ترا نام شد به خیره کشی زمانه از همه خونریزها پشیمان است.
خاقانی.
عشق خود بی خشم در وقت خوشی خوی دارد دمبدم خیره کشی.
مولوی.
جور کشم بنده وار ور کشدم حاکم است خیره کشی کار او جورکشی خوی من.
سعدی.
کلمات دیگر: