جابر عَناصِری (۱۰ اردیبهشت ۱۳۲۴ شمسی در اردبیل - ۲۸ فروردین ۱۳۹۵ در تهران) شاهنامه پژوه، ایران شناس، تعزیه شناس ایرانی و دکترای فلسفه از دانشگاه تهران است.
«هیچ باغبانی در باغ خود خار پرورش نمی دهد.»
«مدال خادمی دربار اباعبدالله الحسین (ع) برای استاد از مدالهای رنگین دنیوی با ارزش تر است.»
«دانش آموز همانند فرزند برای معلم است. برای اینکه پدر جسم و معلم روح فرزند را پرورش می دهد.»
«من شاگرد مکتب سیدالشهدا هستم»
«به هر چه رسیده ام از عنایت و توجه حضرت عباس (ع) بوده است»
«استاد اخلاق بودن برایم مهمتر از استاد درس بودن در دانشگاه است»
«اولین استاد اخلاق و اسوه ام مرحوم پدرم علی عناصری بود»
«بهترین الگو در طول تحصیلات دانشگاهی ام استاد گرانقدرم دکتر محمد معین بوده است»
«والایی یک ملت به بزرگی قهرمانانش بستگی دارد»
«ملتی نگون بخت است که قدر زحمتکشان خود را نشناسد»
«الگوی آزاد زیستن و آزادگی را از آقایم حضرت حسین بن علی (ع) آموخته ام»
«در زندگی کاری نکردم که بعدها پشیمان شوم»
«در عمرم پیرو مولایم علی (ع) بودم»
«من که در دانشوری از لطف حیدر لایقم در سپهر نکته سنجی من مَه دانشورم»
جابر عناصری در سال ۱۳۲۴ در محله معمار اردبیل به دنیا آمد. پدرش کربلایی علی عناصری از شبیه خوانان بود. جابر عناصری تحصیلات مقدماتی را در شهر اردبیل و تحصیلات متوسطه را در دارالفنون تهران با کسب مقام اول در رشته ادبی در میان تمامی دانش آموزان ایران به انجام رساند و سپس وارد دانشگاه تهران شد و تا سطح دکتری فلسفه و علوم تربیتی در ایران و کسب تخصص در مردم شناسی در انگلستان (دانشگاه لندن) به تحصیل ادامه داد.
عناصری ۴۱ سال در دانشگاه های تهران به عنوان استاد به تدریس و تحقیق اشتغال داشت و بیش از چهل کتاب در زمینه فرهنگ ایران به رشته تحریر درآورد. وی صدها دانشجو تربیت کرده است و طرف مراکز فرهنگی بخاطر فعالیت هایش در عرصه هنر تعزیه و شبیه خوانی لوح ویژه «پدر تعزیه» دانشگاهی ایران را دریافت نموده است.
۷۰ سال فرهنگی زندگی کردم. ۵۰ سال با فرزندان مردم زندگی کردم. ۱۷۰۰ رساله، ۵۶ کتاب چاپ شده و بیش از ۱۰۰۰ مقاله. سعی کردم کارهایم را به درستی انجام بدهم. در بخشی از وصیت نامه ۳۱ صفحه ای وی آمده است: «که مراسمی برگزار نشود. بی نام و نشان دفن شوم. هزینه مراسم را به مؤسسه دارالایتام حضرت علی (ع) تهران پرداخت کنند».
«هیچ باغبانی در باغ خود خار پرورش نمی دهد.»
«مدال خادمی دربار اباعبدالله الحسین (ع) برای استاد از مدالهای رنگین دنیوی با ارزش تر است.»
«دانش آموز همانند فرزند برای معلم است. برای اینکه پدر جسم و معلم روح فرزند را پرورش می دهد.»
«من شاگرد مکتب سیدالشهدا هستم»
«به هر چه رسیده ام از عنایت و توجه حضرت عباس (ع) بوده است»
«استاد اخلاق بودن برایم مهمتر از استاد درس بودن در دانشگاه است»
«اولین استاد اخلاق و اسوه ام مرحوم پدرم علی عناصری بود»
«بهترین الگو در طول تحصیلات دانشگاهی ام استاد گرانقدرم دکتر محمد معین بوده است»
«والایی یک ملت به بزرگی قهرمانانش بستگی دارد»
«ملتی نگون بخت است که قدر زحمتکشان خود را نشناسد»
«الگوی آزاد زیستن و آزادگی را از آقایم حضرت حسین بن علی (ع) آموخته ام»
«در زندگی کاری نکردم که بعدها پشیمان شوم»
«در عمرم پیرو مولایم علی (ع) بودم»
«من که در دانشوری از لطف حیدر لایقم در سپهر نکته سنجی من مَه دانشورم»
جابر عناصری در سال ۱۳۲۴ در محله معمار اردبیل به دنیا آمد. پدرش کربلایی علی عناصری از شبیه خوانان بود. جابر عناصری تحصیلات مقدماتی را در شهر اردبیل و تحصیلات متوسطه را در دارالفنون تهران با کسب مقام اول در رشته ادبی در میان تمامی دانش آموزان ایران به انجام رساند و سپس وارد دانشگاه تهران شد و تا سطح دکتری فلسفه و علوم تربیتی در ایران و کسب تخصص در مردم شناسی در انگلستان (دانشگاه لندن) به تحصیل ادامه داد.
عناصری ۴۱ سال در دانشگاه های تهران به عنوان استاد به تدریس و تحقیق اشتغال داشت و بیش از چهل کتاب در زمینه فرهنگ ایران به رشته تحریر درآورد. وی صدها دانشجو تربیت کرده است و طرف مراکز فرهنگی بخاطر فعالیت هایش در عرصه هنر تعزیه و شبیه خوانی لوح ویژه «پدر تعزیه» دانشگاهی ایران را دریافت نموده است.
۷۰ سال فرهنگی زندگی کردم. ۵۰ سال با فرزندان مردم زندگی کردم. ۱۷۰۰ رساله، ۵۶ کتاب چاپ شده و بیش از ۱۰۰۰ مقاله. سعی کردم کارهایم را به درستی انجام بدهم. در بخشی از وصیت نامه ۳۱ صفحه ای وی آمده است: «که مراسمی برگزار نشود. بی نام و نشان دفن شوم. هزینه مراسم را به مؤسسه دارالایتام حضرت علی (ع) تهران پرداخت کنند».
wiki: جابر عناصری