ثنیه

ثنیة. [ ث َ نی ی َ ] (اِخ ) موضعی است دور از مدینه و در آن عقبه ای است . (منتهی الارب ).

ثنیة. [ ث َ نی ی َ ] (اِخ ) نام موضعی است در خارج حصن کرک میان راه دمشق به حجاز.

ثنیة. [ ث َ نی ی َ ] (ع اِ) پشته . راه پشته و کوه . راه دو کوه . راه بسوی کوه . || شهیدانی که استثناء کرد ایشان را اﷲ تعالی از صعقه حیث قال : و نفخ فی الصور فَصَعِق َ من فی السموات و من فی الارض الا مَن شاء اﷲ (قرآن 68/39). || چهار دندان پیشین دو از فوق و دو از تحت . پیشین . ج ، ثنایا. || ناقه ٔ در سال ششم درآمده . || مادیان در چهارم درآمده . || گوسفند و گاو در سوم درآمده . ج ، ثنیات . || ستایش ،بمدح باشد یا بذم . || خرمابن مستثنی از بیع. || سر و پاهای شتر قمار. || اسم است استثنا را و هر چه که آن را استثنا کنند.

ثنیة. [ ث ِن ْ ی َ ] (ع ص ، اِ) ج ِ ثُنیان .

ثنیة. [ ث ِن ْ ی َ ] (ع ص ، اِ) فرومایه . خوارتر و زبون تر چیزی : فلان ثِنیةُ اهل بیته .