جافی

جفاکننده، جفاپیشه، بدخو، خشن وتندخو
( اسم ) جفا کننده جفا کار جور کننده . جمع جفاه ( جفات ).

[ ع . ] (اِفا. ) جفاکار.

جافی. ( ع ص ) خشن و تندخوی. جافی الخلیقه ؛ غلیظ و درشت نهاد. ( اقرب الموارد ). || جفا کننده. ستمگر. ظالم. جفاکار :
از این زمانه جافی و گردش شب و روز
شگرف گشت صبور و صبور گشت شگرف.نجوید جز که شیرین جان فرزندانش این جافی
ندارد سود با تیغش نه جوشنها نه خفتانها.اگر ز گردش جافی فلک همی ترسی
چنان بسان ستوران چرا همی خفتی.گسستم ز دنیای جافی امل
ترا باد بند و گشای عمل.آنکه بارها دستبرد زمانه جافی دیده بود سبک روی بکار آورد. ( کلیله و دمنه ).
جیفه دشمنان جافی تو
از زبانی بدام و دد مرساد.خاص کردش وزیر جافی رای
با جفا هیچ کس ندارد پای.چه میگویم نئی تو مرد این اسرار دین پرور
که تو از دنیی جافی بماندی در نگونساری.که لئیمان در جفا صافی شوند
چون وفا بینند خود جافی شوند.|| قرار ناگیرنده بجای خود. ( آنندراج ). || ( ص ) ثوب جافی ؛ لباس خشن. ( اقرب الموارد ).

۱. جفاکننده، جفاپیشه.
۲. بدخو، خشن، تندخو.

بد خو ، جفاپیشه