شاعری از مردم شیراز وی شغل کفاشی داشت
حاجی زمان
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
حاجی زمان. [ زَ ]( اِخ ) شاعری از مردم شیراز. وی شغل کفاشی داشت و دکان او مجمع فضلا و ادبای عصر بود. بیت ذیل از اوست :
جام بلور از خم شراب برآمد
ماه فرو رفت و آفتاب برآمد.
جام بلور از خم شراب برآمد
ماه فرو رفت و آفتاب برآمد.
( از قاموس الاعلام ترکی ).
کلمات دیگر: