ناامید . یقال : کید خابی ای خائب
خابی
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
خابی. ( ع ص ) مستورکننده. ( از اقرب الموارد ).
خابی ٔ. [ ب ِ ءْ ] ( ع ص ) ناامید. یقال : کید خابی ٔ؛ ای خائب. ( اقرب الموارد ).
خابی ٔ. [ ب ِ ءْ ] ( ع ص ) ناامید. یقال : کید خابی ٔ؛ ای خائب. ( اقرب الموارد ).
خابی ٔ. [ ب ِ ءْ ] (ع ص ) ناامید. یقال : کید خابی ٔ؛ ای خائب . (اقرب الموارد).
خابی . (ع ص ) مستورکننده . (از اقرب الموارد).
کلمات دیگر: