آنکه پای بزرگ دارد .
بزرگ پای
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
بزرگ پای. [ ب ُ زُ ] ( ص مرکب ) آنکه پای بزرگ دارد. ( یادداشت بخط دهخدا ) :
گنگی بلندبینی ، گنگی بزرگ پای
محکم سطبرساقی ، زین گردساعدی.
گنگی بلندبینی ، گنگی بزرگ پای
محکم سطبرساقی ، زین گردساعدی.
عسجدی.
کلمات دیگر: