( دو آوازی ) صفت و حالت دو آوازی .
دو اوازی
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( دوآوازی ) دوآوازی. [ دُ ] ( حامص مرکب ) صفت و حالت دوآواز. اختلاف کلمه. شقاق. مقابل هم آوازی. ( یادداشت مؤلف ). و رجوع به دوآواز شود.
دوآوازی. [ دُ ] ( حامص مرکب ) صفت و حالت دوآواز. اختلاف کلمه. شقاق. مقابل هم آوازی. ( یادداشت مؤلف ). رجوع به دوآواز شود.
دوآوازی. [ دُ ] ( حامص مرکب ) صفت و حالت دوآواز. اختلاف کلمه. شقاق. مقابل هم آوازی. ( یادداشت مؤلف ). رجوع به دوآواز شود.
کلمات دیگر: