بر آمدن سینه و در آمدن پشت یا از یوب مادر زادی اسب است .
بزخ
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
بزخ. [ ب َ ] ( ع مص ) تمام بردن. || به عصا زدن بر پشت کسی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).
بزخ. [ ب ُ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ اَبزخ وبَزخاء. ( ناظم الاطباء ). رجوع به این دو کلمه شود.
بزخ. [ ب َ زَ ] ( ع مص ) برآمدن سینه و درآمدن پشت. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). و رجوع به المعرب جوالیقی ص 82 شود. || از عیوب مادرزادی اسب است. رجوع به صبح الاعشی ج 2 ص 25 شود.
بزخ. [ ب ُ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ اَبزخ وبَزخاء. ( ناظم الاطباء ). رجوع به این دو کلمه شود.
بزخ. [ ب َ زَ ] ( ع مص ) برآمدن سینه و درآمدن پشت. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). و رجوع به المعرب جوالیقی ص 82 شود. || از عیوب مادرزادی اسب است. رجوع به صبح الاعشی ج 2 ص 25 شود.
بزخ . [ ب َ ] (ع مص ) تمام بردن . || به عصا زدن بر پشت کسی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).
بزخ . [ ب َ زَ ] (ع مص ) برآمدن سینه و درآمدن پشت . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). و رجوع به المعرب جوالیقی ص 82 شود. || از عیوب مادرزادی اسب است . رجوع به صبح الاعشی ج 2 ص 25 شود.
بزخ . [ ب ُ ] (ع ص ، اِ) ج ِ اَبزخ وبَزخاء. (ناظم الاطباء). رجوع به این دو کلمه شود.
کلمات دیگر: