صفت و حالت دو پیکری . نفاق . جدایی .
دو پیکری
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
دوپیکری. [ دُ پ َ / پ ِ ک َ ] ( حامص مرکب )صفت و حالت دوپیکر. دویی. نفاق. جدایی :
چون من توام این دوپیکری چیست
چون هر دو یکی است داوری چیست.
در بر تیغ حصرمی زاده جنابه چون عنب
برده جناب از آسمان کرده همه دوپیکری.
بر تخت دوپیکری نشسته.
چون من توام این دوپیکری چیست
چون هر دو یکی است داوری چیست.
خاقانی.
|| جوزا بودن. صفت و حالت برج دوپیکر داشتن : در بر تیغ حصرمی زاده جنابه چون عنب
برده جناب از آسمان کرده همه دوپیکری.
خاقانی.
جوزا کمر دورویه بسته بر تخت دوپیکری نشسته.
نظامی.
کلمات دیگر: