خودپسند خودسر
خود مراد
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
خودمراد. [ خوَدْ / خُدْ م ُ ] ( ص مرکب ) خودپسند. خودسر. خودکامه. خودکام. مستبد. خودرأی :
خسرو ز تو بی مراد و با تست
دل را چه کند که خودمراد است ؟
خسرو ز تو بی مراد و با تست
دل را چه کند که خودمراد است ؟
میرخسرو ( از آنندراج ).
کلمات دیگر: