( صفت ) آنکه سخن درشت و توهین آمیز گوید بد زبان .
ناخوش زبان
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
ناخوش زبان. [ خوَش ْ / خُش ْ زَ ] ( ص مرکب ) بدزبان. خشن گفتار. که سخن تلخ و درشت گوید. که زخم زبان زند :
بمن بر شده لشکری دیده بان
همه خارج آهنگ ناخوش زبان.
بمن بر شده لشکری دیده بان
همه خارج آهنگ ناخوش زبان.
نظامی.
کلمات دیگر: