گذاره کردن

۱ - ( مصدر ) عبور کردن گذشتن : ترکمانان بر اثر آنجا آمده بودند و بحیلتها آب بر کرد را گذاره کردم امیر را یافتم سوی مرو رفته . یا گذاره کردن تیر . گذشتن تیر از موضعی : یک چوبه تیر در کمان نهاد و بینداخت آن چهار پسر را بسفت و گذاره کرد . ۲ - ( مصدر ) عبور دادن گذراندن : زرود هایی لشکر همی گذاره کنی که دیو هرگز در وی نیافتی پایاب . ( مسعود سعد )

گذاره کردن. [ گ ُ رَ / رِ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) عبور کردن. رد شدن. گذشتن. گذاره کردن تیر از جوشن. عبره کردن. از یک سو فروشدن و از دیگر سو بیرون شدن :
بتی که غمزه اش از سندان کند گذاره
دلم به مژگان کرده ست پاره پاره.بیابان چگونه گذاره کنم
ابا جنگجویان چه چاره کنم.خدنگش به سندان گذاره کند
به نیرو که از جایگه برکند.اگر نیزه بر کوه روئین زنم
گذاره کند زآنکه روئین تنم.بدین درشتی و زشتی رهی که کردم یاد
گذاره کرد به توفیق خالق اکبر.گذاره کرده بیابانهای بی فرجام
سپه گذاشته از آبهای بی فرناد.سنان چه باید بر نیزه کسی که ز پیل
همی گذاره کند تیرهای بی پیکان.جیحون گذاره کردی سیحون کنی گذاره
زآن سو مدار کردی زین سو کنی مداره.منفذهای باریک که طعام آنجا گذاره نتواند کرد تا آب وی را تنک نگرداند. ( الابنیه فی حقایق الادویه ). و همچنین می آمدند تا به جیحون گذاره کردند و به آموی آمدند و امیرک بیهقی آنجا ببود. ( تاریخ بیهقی ). و چون ما از آب گذاره کردیم واجب چنان کردی و بخرد نزدیک بودی که.... رسولی فرستادی و عذر خواستی. ( تاریخ بیهقی ). ترکمانان براثر آنجا آمده بودند و به حیلتها آب برکرد را گذاره کردم ، امیر را یافتم سوی مرو رفته. ( تاریخ بیهقی چ فیاض ص 626 ). اگر عیاذ باﷲ خبر مرگ من به علی تگین رسید شما جیحون گذاره نکرده باشید، شما این و لشکر آن بینید که در عمر ندیده باشید. ( تاریخ بیهقی ). گرگانیان بنه را با پسر منوچهر گذاره کردند از شهر ناتل و بر آن جانب لشکرگاه کرده و خیمه زده. ( تاریخ بیهقی ). چون بادیه گذاره کردیم و به احرام گاه رسیدیم ، خضر علیه السلام به ما رسید. سلام کردیم و او سلام را جواب داد. شاد شدیم. ( تذکرة الاولیاء عطار ). عبر الوادی ؛ رود گذاره کرد. ( یواقیت العلوم ). || عبور دادن :
ز رودهایی لشکر همی گذاره کنی
که دیو هرگز در وی نیافتی پایاب.|| سوراخ کردن : یک چوبه تیر در کمان نهاد و بینداخت آن چهار پسر را بسفت و گذاره کرد. ( اسکندرنامه نسخه سعید نفیسی ).