ناخوب

( صفت ) آنچه که خوب نباشد ناپسند نامطلوب بد: مده ناخوب رابرخاطرم راه بداراز ناپسندم دست کوتاه . ( خسرووشیرین ) مقابل خوب .

ناخوب. ( ص مرکب ) بد. ناخوش. ( ناظم الاطباء ). ناپسند. ناشایست. ( آنندراج ). زشت. کریه. ناپسندیده. پرآهو. عیب ناک. مقابل خوب. رجوع به خوب شود :
چنین گفت با رستم اسفندیار
که بر کین طاوس بر خون مار،
بریزیم نا خوب و ناخوش بود
نه آئین شاهان سرکش بود.بگفتار و کردار از پیش و پس
ز من هیچ ناخوب نشنید کس.شد از داد او این جهان چون بهشت
پراگنده شد کار ناخوب و زشت.پدرم [ عمید عبدالرزاق ] گفت نبشتمی اما شما تباه کرده اید و سخت ناخوب است. ( تاریخ بیهقی ص 183 ).
مکارید این تخم ناخوب را
از این غم مسوزید یعقوب را.کار جهان همچو کار بیهش و مستان
یکسره ناخوب و پر ز عیب وعوارست.این گمان خطا و ناخوب است
دور باش از چنین گمانی دور.جز به پرهیز و زهد و استغفار
کار ناخوب کی شود مغفور.از فعل زشت و سیرت ناخوب همبری
با دیو ابوالمظفر خر کنگ کسبوی.مده ناخوب را بر خاطرم راه
بدار از ناپسندم دست کوتاه.چو پر کرد از اخلاط آن مایه طشت
بت خوب در دیده ناخوب گشت.- ناخوب آئین ؛ آئین بد. شیوه ناپسند. سیره زشت. راه و روش نکوهیده :
نشست از برتخت زرین اوی
برافکند ناخوب آئین اوی.تو بیزار شو از ره و دین اوی
بنه دور ناخوب آئین اوی.- || آن که آئین او بد است. آن که روشی بد دارد.
- ناخوب کار ؛ بدکاره. بدعمل. گناهکار :
ور از دین بود دور و ناخوبکار
به دوزخ بود جاودان پایدار.- کار ناخوب ؛ کار بد. کار ناپسند.
- ناخوبتر :
به ناخوبتر صورتی شرح داد
که بد مرد را نیکروزی مباد.معصیت از هر که صادر شود ناپسندیده است و از علما ناخوبتر. ( گلستان ).