ناخوش اواز
فارسی به انگلیسی
فرهنگ فارسی
( ناخوش آواز ) ( صفت ) آنچه که مطبوع نیست نادلپسند نا مقبول مقابل خوشایند.
لغت نامه دهخدا
( ناخوش آواز ) ناخوش آواز. [ خوَش ْ / خُش ْ ] ( ص مرکب ) آنکه آواز وی مطبوع نباشد. ( ناظم الاطباء ). بدصدا. بدآواز. که صوتی منکر و گوش خراش دارد. که آوازش دلنشین و دلپذیر نیست. که خوش آواز نیست :
اگر مهمان تست این ناخوش آواز
مرا فریاد رس زین میهمانت.
بیامرزاد اگر ساکن بخوانند.
نه خداوند، خلق از او خشنود.
اگر مهمان تست این ناخوش آواز
مرا فریاد رس زین میهمانت.
ناصرخسرو.
خدای این حافظان ناخوش آوازبیامرزاد اگر ساکن بخوانند.
سعدی.
ناخوش آواز اگر دراز کشدنه خداوند، خلق از او خشنود.
سعدی.
ناخوش آوازی ببانگ بلند قرآن میخواند. ( گلستان ).کلمات دیگر: