ناخوش اواز

( ناخوش آواز ) ( صفت ) آنچه که مطبوع نیست نادلپسند نا مقبول مقابل خوشایند.

( ناخوش آواز ) ناخوش آواز. [ خوَش ْ / خُش ْ ] ( ص مرکب ) آنکه آواز وی مطبوع نباشد. ( ناظم الاطباء ). بدصدا. بدآواز. که صوتی منکر و گوش خراش دارد. که آوازش دلنشین و دلپذیر نیست. که خوش آواز نیست :
اگر مهمان تست این ناخوش آواز
مرا فریاد رس زین میهمانت.خدای این حافظان ناخوش آواز
بیامرزاد اگر ساکن بخوانند.ناخوش آواز اگر دراز کشد
نه خداوند، خلق از او خشنود.ناخوش آوازی ببانگ بلند قرآن میخواند. ( گلستان ).