کلمه جو
صفحه اصلی

ناروه

فرهنگ فارسی

۱ - ( صفت ) مرکوبی که خوب راه نرود و چموشی کند. ۲ - نادرست مکار متقلب : [ آدم ناروی است.] ۳ - ( اسم ) حقه مکر .

لغت نامه دهخدا

ناروه.( اِ ) نارو. پرنده ای خوش آواز مانند جل و بلبل. ( برهان ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). رجوع به نارو شود.

ناروه. [ نارْ وَ /رُ / نا ] ( اِ ) زبانه ترازو. زبانه قپان. ( برهان ) ( شعوری ). زبانه ترازو. ( ناظم الاطباء ). ظاهراً مصحف ناره. ( حاشیه برهان قاطع چ معین ). رجوع به ناره شود.

ناروه . [ نارْ وَ /رُ / نا ] (اِ) زبانه ٔ ترازو. زبانه ٔ قپان . (برهان ) (شعوری ). زبانه ٔ ترازو. (ناظم الاطباء). ظاهراً مصحف ناره . (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). رجوع به ناره شود.


ناروه .(اِ) نارو. پرنده ای خوش آواز مانند جل و بلبل . (برهان ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء). رجوع به نارو شود.



کلمات دیگر: