نارالطرد. [ رُطْ طَ ] ( ع اِ مرکب ) آتشی بوده است که اعراب پس از عزیمت کسی که از او نفرت داشتند و بازگشت او را نمیخواستند می افروختند. رجوع به بلوغ الارب ج 2 ص 163 و صبح الاعشی ج 1 ص 409 شود.
