جعبه دنده خودکار

جعبه دنده های خودکار (گیرباکس های اتوماتیک) پس از جعبه دنده های مکانیکی و در جهت رفع مشکلات آن ها طراحی شدند. یکی از بزرگترین مزیت های جعبه دنده های خودکار این است که به طورخودکار دنده ها را تعویض می نماید و وظایف راننده را کاهش می دهد در نتیجه راننده مجبور نخواهد بود در تعویض دنده ها مهارت خاص رانندگی را دارا باشد و تناسب بامقاومت مسیر که بستگی به وزن، سرعت و موقعیت خودرو دارد به طور خودکار در مواقع لزوم تعویض دنده ها انجام می گردد در جعبه دنده های معمولی بر اثر سرعت از حد معمول یا عدم ایجاد هماهنگی بین سرعت چرخ دنده ها، هنگام درگیر شدن توسط یک راننده غیر ماهر باعث فرسایش سریع قطعات خواهد گردید در صورتی که در جعبه دنده های خودکار راننده به یک اهرم تغییر وضعیت دنده ها و پدال گاز احتیاج دارد. مانند فشار دادن به پدال گاز در جعبه دنده خودکار تعویض دنده ها به طور خودکار انجام می گردد.
اختراع ها در ایالات متحده (۱۸۹۰–۱۹۴۵)
در این نوع گیربکس ها از یک سیستم گیربکس و کلاچ معمولی استفاده می شود با این تفاوت که ا یکسری سنسورها، راه اندازها، عملگرها استفاده می کند. امروزه به دلیل معایب زیاد این نوع گیربکس ها کمتتر از آنها استفاده می شود.
در این نوع گیربکس ها بجای سیستم سنتی دنده ها از دو پولی و یک تسمه زنجیری استفاده می شود که باعث ایجاد نسبت دنده های بی نهایت می شود که در نتیجه باعث حذف شدن زمان مکث بین دنده ها و بازده حداکثر می شود.
در این نوع گیربکس ها مبل گشتاور حذف شده و بجای آن از دو شفت و کلاچ جداگانه استفاده می شود که یکی برای دنده های زوج و یکی برای دنده های فرد بکار می رود.