چشم کور با عین بخیق .
بخیقه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( بخیقة ) بخیقة. [ ب َ ق َ ] ( ع ص ) مؤنث بخیق : عین بخیقة؛ چشم کور. ( از منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ). || امراءة بخیقة؛ زن یک چشم. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به بخیق شود.
بخیقة. [ ب َ ق َ ] (ع ص ) مؤنث بخیق : عین بخیقة؛ چشم کور. (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). || امراءة بخیقة؛ زن یک چشم . (ناظم الاطباء). و رجوع به بخیق شود.
کلمات دیگر: