بد وضع بد حال .
بد بنه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
بدبنه. [ ب َ ب ُ ن َ / ن ِ ] ( ص مرکب ) بدوضع. بدحال. ( ناظم الاطباء ). بداصل. بدنهاد :
کزآن سو بد ایرانیان را بنه
بجوید بنه مردم بدبنه.
بسی مایه ور مردم بدبنه.
بشاپور گفت ای بد بدبنه.
کزآن سو بد ایرانیان را بنه
بجوید بنه مردم بدبنه.
فردوسی ( شاهنامه چ بروخیم ج 1 ص 261 ).
بچنگ وی آمد حصار وبنه بسی مایه ور مردم بدبنه.
فردوسی.
همی راند آن پیل تا میمنه بشاپور گفت ای بد بدبنه.
فردوسی.
کلمات دیگر: