( بد آموختن ) بد و زشت تعلیم دادن .
بد اموختن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( بد آموختن ) بد آموختن. [ ب َ ت َ ] ( مص مرکب ) بد و زشت تعلیم دادن :
بپروردشان از ره بدخویی
بیاموختشان کژّی و جادویی...
ندانست خود جز بد آموختن
جز از کشتن و غارت و سوختن.
بپروردشان از ره بدخویی
بیاموختشان کژّی و جادویی...
ندانست خود جز بد آموختن
جز از کشتن و غارت و سوختن.
فردوسی.
کلمات دیگر: