ادبار و بدبختی بد طالعی
خشکی بخت
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
خشکی بخت. [ خ ُ ی ِ ب َ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) ادبار و بدبختی. ( آنندراج ). بد طالعی :
خشکی بخت فرومایه طلسمی بسته ست
کابم از سرگذرد لیک لبم تر نشود.
خشکی بخت فرومایه طلسمی بسته ست
کابم از سرگذرد لیک لبم تر نشود.
( از آنندراج ).
کلمات دیگر: