آشکار گفتن فاش گفتن
پیدا گفتن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
پیدا گفتن. [ پ َ / پ ِ گ ُ ت َ ] ( مص مرکب ) آشکار گفتن. فاش گفتن :
عیب گویانم حکایت پیش جانان گفته اند
من خود این پیدا همی گویم که پنهان گفته اند.
عیب گویانم حکایت پیش جانان گفته اند
من خود این پیدا همی گویم که پنهان گفته اند.
سعدی.
کلمات دیگر: