جهم

فرهنگ فارسی

بن قیس یا جحیم ابن قیس از صحابیان است .

لغت نامه دهخدا

جهم . [ ج َ هَِ ] (ع ص ) روی ترش و زشت ، گویند هو جهم الوجه . (منتهی الارب ) (آنندراج ). رجوع به جَهْم شود.

جهم. [ ج َ ] ( ع مص ) روی ترش کردن. ( تاج المصادر ). ترش رویی کردن. ( منتهی الارب ). روبرو شدن با کسی با رویی ترش و عبوس.( اقرب الموارد ). ناخوش آمدن. ( المصادر زوزنی ). || ( ص ) روی ترش و زشت. ( منتهی الارب ). گویند هو جهم الوجه. ( منتهی الارب ). رجوع به جَهِم شود. || عاجز ضعیف. ( منتهی الارب ). || ( اِ ) شیر. ( منتهی الارب ) ( مهذب الاسماء ). ج ، اجهام. ( مهذب الاسماء ). شیر درنده. ( آنندراج ). و این از اضداد است.

جهم. [ ج َ هَِ ] ( ع ص ) روی ترش و زشت ، گویند هو جهم الوجه. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). رجوع به جَهْم شود.

جهم. [ ج َ ] ( اِخ ) ابن قیس یا جُحَیم قیس. از صحابیان است. ( منتهی الارب ).

جهم . [ ج َ ] (اِخ ) ابن قیس یا جُحَیم قیس . از صحابیان است . (منتهی الارب ).

جهم . [ ج َ ] (ع مص ) روی ترش کردن . (تاج المصادر). ترش رویی کردن . (منتهی الارب ). روبرو شدن با کسی با رویی ترش و عبوس .(اقرب الموارد). ناخوش آمدن . (المصادر زوزنی ). || (ص ) روی ترش و زشت . (منتهی الارب ). گویند هو جهم الوجه . (منتهی الارب ). رجوع به جَهِم شود. || عاجز ضعیف . (منتهی الارب ). || (اِ) شیر. (منتهی الارب ) (مهذب الاسماء). ج ، اجهام . (مهذب الاسماء). شیر درنده . (آنندراج ). و این از اضداد است .

کلمات دیگر: