عیسی مسیح

تنها نجات دهنده و پسر و خود خداوند

عیسی در اصل ایسا می باشد و به معنای شبیه این. ریشه زبانی این نام عبری است و این ریشه با زبان فارسی یکی است. انجیل یک کلمه عربی است. به زبان عبری انجیل ایوان گلی می باشد.
نام انجیل ها به زبان فارسی چنین ترجمه شده اند : مَتّی ، لوقا ، مَرقسّ و یوحنا اما تلفظ آنها به زبان عبری و آلمانی که مطابق تلفظ عبری است به صورت زیر می باشند.
ماتیاس، لوکاس، مارکوس و یو حانِس.
ناصری و جلیله هم تلفظ عربی می باشند، اما تلفظ عبری این کلمات عبارتند از : نازاریه و گالیله.
در زبان عبری نازاریه دو معنا دارد یکی راه ناز یان که در فارسی به معنای راه یائسه و معنی دوم عزیزه یا نازار. طوریکه به عنوان ایرانی شاید بدانیم کودکان دُر در دانه توسط والدین گاهی اوقات نازار لقب داده میشوند.
گالیله به زبان عبری به معنای گاو سیاه می باشد.
شاید از خود به پرسیم که چرا الفاظ سازان و مترجمین ایرانی لفظ های ریشه را کنار گذاشته و الفاظ را به سهولت از زبان عربی استخراج نموده اند ؟ آیا آن اقتباس کنندگان در اصل و نسب ایرانی نبوده و یا میلی با ریشه یابی نداشته اند.
من شخصا کتاب انجیل ها را ترجمه فارسی است به دست میگیرم و نگاهی به عناوین و محتوای آن میاندازم حقیقتا دچار سر گیجه و بی حوصلگی میشوم. از خود می پرسم که آیا مترجمین فارسی زبان دینی مسیحی به هنگام ترجمه چنین هدفی را دنبال میکرده اند که پیروان دین مسیحی ایرانی را به سردرد مبتلا نمایند.
هر ایرانی روستا زاده میداند که ایوان گلی چیست و به چه معنا می باشد، اما انجیل؟
هر ایرانی چه با سواد و چه بی سواد میداند نازا به چه معنا و گاو سیاه چیست، اما ناصریه و جلیله به چه معنا ؟ نام های مات یاس ( ماتیاس ) ، لوکاس، مارکوس و یوحانِس برای من ایرانی ملموس ترند از نام های متّی ، لوقا، مَرقّس و یوحنا.
اگر معتقد باشیم که خداوند و یا روح مقدس راهنمای نویسندگان کتابهای دینی بوده است چرا رد پای تاریخ و ریشه زبانها را برای ایرانیان گم کرده است؟ شاید به این دلیل که زیاد از حد معقول و منطق به خود غرا نشوند و سرزمین پهناور خودرا مهد و گهواره ادیان و اقوام خودرا پدر اقوام به نامند ؟ آیا جشن نوروز ایرانیان باستان با ظهور مسیح در ارتباط می باشد؟
گفتگوی روح مقدس ( مشروط به اینکه حقیقت داشته باشد ) با مریم عزرا نه ماه قبل از تولد عیسی مسیح صورت گرفته است ( نه ماه دوران حاملگی ) که مطابق با بیست و یکم ماه مارس میلادی می باشد و روز اول فروردین ماه شمسی.
لذا این احتمال میرود که روز ابلاغ وعده ظهور و روز میلاد با هم حدود نه ماه اختلاف داشته باشند.

به عنوان ایرانی چه دینی و چه غیر دینی بدون تعصب و زیاده روی در شگفت و اعجاب می توانیم در حین زندگی کردن در گوشه های دل و اندیشه خود با کمال اطمینان امید داشته باشیم که طبیعت و خداوند معجزات بهتر و بر تری از معجزات نوح ، ابراهیم، موسی ، عیسی و محمد را به وقوع خواهند پیوست یا رخ خواهند داد که هر فرد انسانی با تمامی وجود خود آنرا لمس و درک خواهد نمود تا از راه نقل و قول. صحبت سر فردا و پس فردا نیست بلکه تا مه بانگ بعدی حدود ۷۶ میلیارد سال دیگر در پیش است و بعد از آن خلقت و آفرینش های دیگر با طول عمر ابد های متوالی دیگر. در این راه بسیار بتوان بسیار طولانی نیازی به آماده کردن توشه سفر نداریم. این سفر طولانی غیر از باقی مانده طولانی راه اول ۶ مقطع دیگر دارد. و کل سفر و مقاطع آن بدون اختیار، خواست و اراده آزاد انسان تحت اراده و خواست خداوند صورت می گیرد.
از اینکه باور دارم که خداوند و پیامبران و عیسی مسیح از سر تقصیرات و گناهان من خواهند گذشت در اینجا مزاح و شوخی را با عیسی مسیح شروع میکنم :
در عالم بعدی تثلیث کنونی دین مسیحیت که بصورت پدر ، پسر ، و روح مقدس می باشد به صورت زیر تغییر خواهد کرد :
مادر ، دختر و روح مقدسه.
خداوندا دعای من در این لحظه این است که از سر تقصیر و گناه من و دیگران بگذری.

تکلیف لَم یَلَد و لَم یولَد چیست در سوره اخلاص چه میشود. بنا به روایت سلمان فارسی بر این باور بوده است که هر کس آن سوره سه جمله ای را یک بار در طول روز تکرار کند، یک سوم قرآن و هرکس آنرا دو بار ، دوسوم قرآن و هرکس آنرا سه بار تکرار کند، آن فرد انگار یک بار قرآن را در طول روز بطور کامل ختم نموده است. در آن روایت باور سلمان هم مورد تایید پیامبر اسلام قرار گرفته شده است. معنی آیه بالا این است :
نه کسی را زاییده و نه کسی از او زاییده شده است.
عیسی مسیح به شاگردانش بشارت می دهد که بعد از او پیامبری به ظهور خواهد رسید که پیروان زیادی از اقوام مختلف خواهد داشت، اما اشاره ننموده است که آن پیامبر از اقوام عرب خواهد بود. ضمننا به آنها پند میدهد که از راه خود ( که راه ارائه شده توسط مسیح باشد ) منحرف نگردند، زیرا فقط از آن راه میتوانند به آسمان نائل آیند و یا راه یابند.
تکلیف ما ایرانیان ( اقوام عجم ) در این باره چیست؟ آیا دست و سر و پای خودرا در راه پیامبر آن قوم که پیروان او اورا شاه پسر خداوند می دانند و یا راه این قوم که پیامبر خودرا کامل ترین و خاتم انبیا می پندارند، بشکنیم؟
چرا زرتشت نتوانست با پیامبران به اصطلاح عُل لاعظم رقابت نماید و در همان محل و محیط خود باقی ماند. شاید به این اصل باور داشته بود که همه نام ها در پیشگاه خداوند از یک ارزش مساوی برخوردار خواهند بود. نام انسانها بدون استثنا در مقابل خداوند از تساوی مطلق نقاط بی بعد هندسی برخوردار بوده و هیچ نامی به میانجیگری، شفاعت و وساطت نام های دیگر نیازی نخواهد داشت. آمین یا رب العالمین.

عیسی در کلمه به معنای نجات بخش و نجات دهنده میباشد و مسیح یا ماشیا همان خداوندی است که در تورات برای نجات قوم یهود معرفی شده است.
و کلمه انجیل به معنای مژده و نوید است.
( انجیل عیسای مسیح ) به معنای ( مژده نجات خداوند ) میباشد.

عیسی در اصل و ریشه ایسا بوده است و به معنای " مثل این " در بین راه، سنگینی بار تاریخی سر و پای اورا خم گردانده و سر نوشت و تقدیر الاهی الف سر او را به ع و الف پای او را به ی تبدیل نموده و آنرا به شکل عیسی در آورده است که فارسی زبانان به اصل و ریشه آن پی نبرند. سنگینی بار تاریخ همین بلا را سر نام موسا آورده و الف ته یا پای اورا به ی خم نموده و آنرا به شکل موسی در آورده است. همین بلا را هم سر نام نوه های ابراهیم یا فرزندان ایساّک آورده. ایساو به معنای " آب ایستا " یا آب ساکن را به عیسو تبدیل کرده و جاکوب به معنای قصب کننده جای وراثتی برادر بزرگتر از خودرا به یعقوب مبدل ساخته که فارسی زبانان به اصل و ریشه و معنای این نام ها پی نبرند. بار سنگین تاریخ همین بلای آسمانی را سر نام های فرزندان ابراهیم وارد نمود. نام ایسما ایل به معنای " این است ایل ما " را به شکل اسماعیل در آورد و نام ایساّک که در اصل به شکل " ایسا اک " بوده و به معنای " ایسای کوچک " می باشد، به شکل اسحاق تغییر فرم داد. این بلای علاج ناپذیر آسمانی بر سر نام خود ابراهیم که گویا معنای آن " پدر اقوام باشد " نازل گردید. آبراهام که از سه واژه فارسی " آب راه ام " ساخته شده و از دیدگاه پدر به معنای " توشه راه من " می باشد به ابراهیم تبدیل گردید. همین بلا سر نام " نوآه " که به معنای " آه یا دَم نو " می باشد، هم از آسمان فرود آمد و آنرا به نوح تبدیل نمود. این همه بلا ها که در طول تاریخ بر سر این نام های فارسی از آسمان نازل گردیده است، به این خاطر بوده است که شعاع فکر و اندیشه حکیمان و شاعران و عارفان و اندیشمندان فارسی زبان را از سمت کلده و کانا آن ( کنعان ) و اورشلیم را بسوی مکه و مدینه کج نماید.