غرق شدن

ادمج , اغرق

( مصدر ) فرو رفتن در آب به حدب که آب از سر وی بگذرد غرقه شدن .

غرق شدن. [ غ َ ش ُ دَ ] ( مص مرکب ) فرورفتن در آب که از سر بگذرد. مستغرق شدن. انغماس. غرقه شدن. غَرَق. ( منتهی الارب ) : آنگاه آگاه شدند که غرق خواست شدن. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 516 ). هیچ نمانده بود از غرق شدن. ( تاریخ بیهقی ص 516 ).
کشتی من که در میان ، آب گرفت و غرق شد
گر بود استخوان برد باد صبا به ساحلم.
سعدی ( غزلیات مصحح فروغی چ بروخیم ص 224 ).
با طایفه ای از بزرگان به کشتی نشسته بودم که زورقی در پی ما غرق شد. ( گلستان سعدی ). غلام در اول محنت غرق شدن نچشیده بود. ( گلستان سعدی ).
چه زیانستش از آن نقش نفور
چونکه جانش غرق شد در بحر نور.ای برادر یکدم از خود دور شو
با خود آی و غرق بحر نورشو.
|| فرورفتن در چیزی :
چو نان را بخوردن گرفت اردشیر
بیامد همانگه یکی تیزتیر
نشست اندر آن پاک فربه بره
که تیر اندر آن غرق شد یکسره.