غزل سرا

( ~ . سَ ) [ ع - فا. ] (ص فا. )۱ - غزل - گوی . ۲ - مطرب .

غزل سرا. [ غ َ زَ س َ ] ( نف مرکب ) آنکه غزل سراید. غزلگو. غزلخوان. غزل پرداز :
ماه غزل سرایی مرد ملک ستایم
از تو غزل سرایی از من ملک ستایی.زین روی باغ صف بتان ملک پرست
ز آنروی صف رودزنان غزلسرای.غزل سرای شدم بر شکرلبی گل خند
بنفشه زلفی و نسرین بری صنوبرقد.نقل دهن غزلسرایان
ریحانی مغز عطرسایان.نه من بر آن گل عارض غزلسرایم و بس
که عندلیب تو از هر طرف هزارانند.ببود اندرین سرا غزالی غزل سرا
به مو مشک تبتا به قد سروکشمرا.

غزل سراینده، آن که غزل سراید، غزل گو، غزل پرداز.