فرضیه چندجهانی

فرضیه چندجهانی مجموعه ای فرضی از جهان های محتمل الوجود است (از جمله همین کیهان تاریخی که دائماً احساسش می کنیم) که مجموعاً با هم تمامی چیزهایی که وجود دارند و می توانند وجود داشته باشند—تمام فضا، زمان، ماده، و انرژی و همچنین قوانین فیزیکی و ثابت هایی که به توصیف آنان می پردازند—را در بر می گیرند. این اصطلاح برای اولین بار توسط ویلیام جیمز، فیلسوف و روانشناس آمریکایی، به کار گرفته شد. گاهی اوقات جهان های گوناگون موجود در مجموعه چندجهانه را جهان های موازی می نامند.
Wikipedia contributors, "Multiverse," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Multiverse&oldid=551738047 (accessed April 23, 2013).
ساختار چندجهانی، ماهیت هر کیهان موجود در آن، و رابطه میان جهان های تشکیل دهنده آن، بستگی به فرضیه بخصوصی از چندجهانگی دارد که مد نظر است. جهان های متعددی در کیهان شناسی، فیزیک، اخترشناسی، دین، فلسفه، روان شناسی فرافردی، و ادبیات داستانی به ویژه در گونه های خیال پردازانه آن، فرضیه پردازی شده اند. در این حوزه ها، از اصطلاحات «جهان های جایگزین»، «جهان های کوانتومی»، «ابعاد نفوذی»، «ابعاد موازی»، «جهان های موازی»، «واقعیت های جایگزین»، «گاه شمارهای جایگزین»، و «صفحات بُعدی» برای اطلاق به «جهان های مجازی» استفاده می شود.
در دابلین در سال 1952، اروین شرودینگر سخنرانی ای کرد که در آن از روی شوخی به حضار هشدار داد که چیزی که قرار است گفته شود ممکن است "دیوانه وار به نظر برسد". او گفت که وقتی معادلاتش به نظر در حال توصیف تاریخ های متعدد مختلف آمدند، آن ها "دقیقاً شق یکدیگر نبودند، اما همه واقعاً در یک زمان رخ می دادند".