بهانه کردن

( مصدر ) دست آویز کردن .

بهانه کردن. [ ب َ ن َ / ن ِ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) دست آویز کردن. ( فرهنگ فارسی معین ). تعلل. ( دهار ) ( زوزنی ). دست آویز کردن و حیله کردن. ( ناظم الاطباء ). اعذار. ( منتهی الارب ) :
زنهار بتوفیق بهانه نکنی زآنک
مغرور نداری بچنین خرد کلان را.من دلش برده بصد ناز و دلال
او بهانه کرده با من از دلال.تو بهانه میکنی و ما ز درد
میزنیم از سوز دل دمهای سرد.مستی بهانه کردم و بی حد گریستم
تا کس نداندم که گرفتار کیستم.گریه را به مستی بهانه کردم
شکوه ها ز جور زمانه کردم.

گِریدِن وا دست