سیه کار

کنایه از مردم بد کاره و فاسق و فاجر بد روزگار باشد .

(یَ ) (ص . ) نک سیاهکار.

سیه کار. [ ی َه ْ ] ( ص مرکب ) کنایه از مردم بدکاره و فاسق و فاجر بدروزگار باشد. ( برهان ) ( آنندراج ). فاسق. بدکار. ( غیاث اللغات ). فاسق فاجر و ظالم. ( فرهنگ رشیدی ) :
سپیدکار وسیه کار دست و زلف تواند
تو بیگناهی از این هر دو ای ستیزه ماه.سیه کار شب چون شود شحنه سود
برون آید آتش ز گردنده دود.بدزدید بقال از اونیم دانگ
برآورد دزد سیه کار بانگ.سیه کاری از نردبانی فتاد
شنیدم که هم در نفس جان بداد.رجوع به سیاه کار شود.

= سیاهکار