مزدی پزی

مُزدی پَزی
شغل از میان رفتۀ پختن نانِ خانۀ ملاکان با مزدی تعیین شده به ازای آن. در این شغل آرد را به قدر کفایت خمیر کرده چانه می گرفتند و به مزدی پز می سپردند تا با آن نان بپزد. مزدی پز کسی بود که از این خانه به آن خانه خوانده می شد و نان مصرفیِ مثلا ۳ ماه را در تنورِ همان خانه می پخت. طبعاً این نان از نوع لواش بود، چراکه فقط نان لواش را می توان با خشک کردن دیرزمانی سالم و بی کَپَک نگاه داشت. نان خشک شده را پیش از مصرف نم می زدند و در سفره ای می پیچیدند تا نرم و تازه شود.