اهل صفه

اَهلِ صُفّه
(یا: اصحاب صُفَّه) شماری از یاران پیامبر اکرم(ص) و مهاجران غریب و پارسایان و فقیران که در صفه (سکوی)مسجد رسول اکرم (ص)، در قبا نزدیک مدینه، مسکن داشتند. شمار اینان، که همه در فقر با هم مشترک بودند، متفاوت بود، و به حسب ایّام، رو به کاستی و فزونی می نهاد؛ امّا میانگین شمار اینان را ۷۰ نفر دانسته اند. هر یک از اصحاب صفه، در عین فقر، دیگری را، در صرف غذا یا پوشیدن لباسی که تهیّه می شد، بر خود مقدّم می داشت. این اوصاف، و نیز عبادات و تلاوت های دائمی اینان، باعث شد تا گروهی اصحاب صفه را نخستین صوفیانِ جهان اسلام بدانند، و حتّی گاه به غلط اشتقاق لفظ صوفی را از همین کلمۀ صُفَّه به حساب آورند.