خانواده های تبهکار

خانواده های تبهکار (به انگلیسی: Crime Family؛ به ایتالیایی: Famiglia Criminale) اصطلاحی است که به باندهای تبهکاری دارای اعضای خویشاوند اطلاق می شود. این اصطلاح به طور خاص در ایالات متحده آمریکا در مورد خانواده هایی به کار می رود که در کنار یکدیگر مجموعه مافیا را تشکیل می دهند. قدرت و توان تأثیرگذاری خانواده های تبهکار در دهه های اخیر رو به افول بوده و سطح جرائم آن ها کاهش یافته است. با این حال بنابر گزارش اف بی آی این خانواده ها در شهرهایی مثل نیویورک، دیترویت، فیلادلفیا و شیکاگو هنوز یک تهدید محسوب می شوند.
اصطلاحات «مافیا» و «خانواده تبهکار» گاهی به جای یکدیگر استفاده می گردند. رسانه ها، نهادهای قضایی و سیاستمداران برای اشاره به مافیا بیشترین استفاده را از اصطلاح خانواده تبهکار دارند. در فضای سیاسی آمریکا، اصطلاح خانواده تبهکار به عنوان یک توهین به سیاستمداران رقیب نیز به کار می رود و گاهی پس زمینه قضایی ندارد. همچنین این اصطلاح نه فقط به عنوان جایگزینی برای مافیا، بلکه برای توصیف ساختارهای مافیا شامل سردسته، کاپو، مشاور و سرباز، به کار می رود.
به طور معمول بیشتر هسته مرکزی و سران خانواده های تبهکار خویشاوند هستند. اعضای پایینی یک خانواده تبهکار لزوماً خویشاوند نیستند و بعضی از این خانواده ها اعضای جدید را براساس سوگند وفاداری می پذیرند.
به این دلیل که خانواده های تبهکار در جرائم سازمان یافته نقش دارند، رهبری آن ها بسیار ساختارمند و دارای سلسه مراتب مشخصی است. مدیریت یک خانواده تبهکار به عهده رئیس است، که ازقدرت مطلق بهره می برد. امور اجرایی بر عهده معاون است که بر سرکردگان میانی با عنوان کاپو نظارت دارد.