پالان گر

( صفت ) پالان دوز .
پالان دوز، پالانگری:پالاندوزی

پالانگر. [ گ َ ] ( ص مرکب ) پالاندوز. اَکّاف. قَتّاب :
گویند گرفت یار تو یار دگر
از رشک همی گویند ای جان پدر
جانا تو بگفتگوی ایشان منگر
خرخو بیند که غرقه شد پالانگر.شبی نعلبندی و پالانگری
حق خویش میخواستند از خری.نمایند هر شب خران را بخواب
که پالانگران را ببرده است آب.
سلمان ساوجی ( ازجُنگی خطی مورخ بسال 651 ).

پالان دوز.