سریع چون باد
بادگرد
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
بادگرد. [ گ َ / گ ِ ] (اِ مرکب ) گردباد و طوفان و بادگر. (آنندراج ). گردباد. (ناظم الاطباء). و رجوع به بادگر، و شعوری ج 1 ورق 156 شود.
بادگرد. [ گ َ / گ ِ ] ( اِ مرکب ) گردباد و طوفان و بادگر. ( آنندراج ). گردباد. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به بادگر، و شعوری ج 1 ورق 156 شود.
بادگرد. [ گ َ ] ( نف مرکب ) سریع چون باد. صفت اسب و دیگر چارپایان دونده باشد :
ابرسیر و بادگرد و رعدبانگ و برق جه
پیل گام و سهل برّ و شخ نورد و راهجوی.
بادگرد. [ گ َ ] ( نف مرکب ) سریع چون باد. صفت اسب و دیگر چارپایان دونده باشد :
ابرسیر و بادگرد و رعدبانگ و برق جه
پیل گام و سهل برّ و شخ نورد و راهجوی.
منوچهری.
بادگرد. [ گ َ ] (نف مرکب ) سریع چون باد. صفت اسب و دیگر چارپایان دونده باشد :
ابرسیر و بادگرد و رعدبانگ و برق جه
پیل گام و سهل برّ و شخ نورد و راهجوی .
ابرسیر و بادگرد و رعدبانگ و برق جه
پیل گام و سهل برّ و شخ نورد و راهجوی .
منوچهری .
فرهنگ عمید
= بادغر
تندرو، تیزرو، ویژگی اسب تندرو.
تندرو، تیزرو، ویژگی اسب تندرو.
تندرو؛ تیزرو؛ ویژگی اسب تندرو.
بادغر#NAME?
کلمات دیگر: