<div class="boxBd">پاک چهر. [ چ ِ ] ( ص مرکب ،اِ مرکب ) روی پاک. چهره پاک. چهر نیک : <br>ندانم به ایران گراید به مهر<br>وگر سوی توران کند پاک چهر.<div class="au">فردوسی.</div>بدو گفت زال ای خداوند مهر<br>چو اکنون نمودی بما پاک چهر.<div class="au">فردوسی.</div>|| ( ص مرکب ) دارای چهر پاک.</div>

پاک چهر. [ چ ِ ] ( ص مرکب ،اِ مرکب ) روی پاک. چهره پاک. چهر نیک : ندانم به ایران گراید به مهر وگر سوی توران کند پاک چهر. فردوسی. بدو گفت زال ای خداوند مهر چو اکنون نمودی بما پاک چهر. فردوسی. || ( ص مرکب ) دارای چهر پاک.

لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd">۱-( اسم ) روی پاک چهر. پاک چهرنیک. ۲- ( صفت ) دارای چهر. پاک .<br>روی پاک چهره پاک</div>

۱-( اسم ) روی پاک چهر. پاک چهرنیک. ۲- ( صفت ) دارای چهر. پاک . روی پاک چهره پاک

فرهنگ فارسی

<div class="boxBd">زیبا، خوش صورت، پاکیزه رو، دارای چهرۀ پاک و روشن.</div>

زیبا، خوش صورت، پاکیزه رو، دارای چهرۀ پاک و روشن.

پاک چهر

فرهنگ فارسی

لغت نامه دهخدا

فرهنگ عمید