( صفت ) نیک بخت خوش اقبال .
خجسته طالع
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
خجسته طالع. [ خ ُ ج َ ت َ / ت ِ ل ِ ] ( ص مرکب ) صاحب طالع خجسته. آنکه طالعش فرخنده است. آنکه طالعش مبارک است. آنکه طالعش با میمنت است :
کو پیک صبح تا گله های شب فراق
با آن خجسته طالع فرخنده پی کنم.
کو پیک صبح تا گله های شب فراق
با آن خجسته طالع فرخنده پی کنم.
حافظ.
فرهنگ عمید
خوشبخت، نیک بخت: کو پیک صبح تا گله های شب فراق / با آن خجسته طالع فرخنده پی کنم (حافظ: ۷۰۲ حاشیه ).
کلمات دیگر: