چشمه خیز

( صفت اسم ) جایی که استعداد جاری ساختن چشم. آب را دارد ( زمین یا کوه ) .

چشمه خیز. [ چ َ / چ ِ م َ / م ِ ] ( نف مرکب ) جائی که استعداد جاری ساختن چشمه آب را دارد. زمین یا کوهی که بتوان از آنجا آب بیرون آورد. چشمه زای :
هوا از لطافت در او مشک ریز
زمین از نداوت در او چشمه خیز.رجوع به چشمه شود.

ویژگی زمینی که هر جای آن را بکنند آب بیرون آید، ویژگی زمین یا دامنۀ کوهی که بتوان از آن چشمه ای جاری ساخت، پرآب.