کلمه جو
صفحه اصلی

ثناگر

فرهنگ فارسی

( صفت ) مداح ستایشگر.

لغت نامه دهخدا

ثناگر. [ ث َ گ َ ] ( ص مرکب ) مدّاح. ستایشگر :
لبش پر ز خنده دلش پر ز کام
سپهرش ثناگر ستاره غلام.
فردوسی.
مردی باشم ثناگر و شاعر
بندی باشد محل و مقدارم !
مسعودسعد.
خلقی ثناگرند مرا در هجای او
بر خود زبان خلق ثناگر همی کنم.
سوزنی.

فرهنگ عمید

ستایشگر، مداح.
کلمات دیگر: