باسنگ

( صفت ) ۱ - گرانبار سنگین . ۲ - بلندقدر عظیم القدر با تمکین .

باسنگ. [ س َ ] ( ص مرکب ) گرانبار. ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || سنگین. پروزن. محکم :
و گر گرز تو هست باسنگ و تاب
خدنگم بدوزد دل آفتاب. || بمجاز، استوار. محکم. متین :
پسندیدم این رای باسنگ اوی
که سوی خردبینم آهنگ اوی. || عظیم القدر. باحرمت. ( آنندراج ). باتمکین. ( ناظم الاطباء ). به مجاز بااستخوان. باوزن. ( یادداشت مؤلف ). وزین. باوقار :
خرد یافت لختی و شد کاردان
هشیوار و باسنگ و بسیاردان.به پیروزی و فرو اورنگ شاه
به چربی و نرمی و باسنگ و جاه.یکی مرد باسنگ و شیرین سخن
گزین کرد از آن چینیان کهن.نه با فرش همی بینم نه باسنگ
ز فر و سنگ بگریزد به فرسنگ.و رجوع به سنگ شود.

۱. گران بار، سنگین، باوزن: وگر گرز تو هست باسنگ و تاب / خدنگم بدوزد دل آفتاب (فردوسی: ۲/۴۶۱ حاشیه ).
۲. [مجاز] بلندقدر، متین: نه با فرّش همی بینم نه باسنگ / ز فرّ و سنگ بگریزد به فرسنگ (نظامی۲: ۳۱۹ ).