سفر و گونه ای که مسافر خوردنی در آن با خود حمل کند . سفره ای که مسافران یا شاگردان مکتب یا چوپانان و جز آنها نان خود در آن بسته با خود برند .
چاشته بندی
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
چاشته بندی. [ ت َ /ت ِ ب َ ] ( اِ مرکب ) سفره گونه ای که مسافر خوردنی در آن با خود حمل کند. سفره ای که مسافران یا شاگردان مکتب یا چوپانان و جز آنها نان خود در آن بسته با خود برند. سفره یا چیزی مانند آن که در آن نان و دیگر پخته ها نهند بهمراه بردن را. و رجوع به چاشته بند شود.
فرهنگ عمید
سفرهای که در آن غذای چاشت را ببندند و با خود ببرند.
کلمات دیگر: