شکیبنده

( اسم ) صبر کننده تحمل کننده .

شکیبنده. [ ش ِ /ش َ ب َ دَ / دِ ] ( نف ) صبرکننده و تحمل نماینده. ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( از برهان ). قانع. صابر. صبور. شکیبا. بردبار. متحمل. ( یادداشت مؤلف ) :
زچرخ آن نیابی شکیبنده باش
به امید خود را فریبنده باش.چو از مرگ بسیار یاد آوری
شکیبنده باشی در آن داوری.زن پاکدامن تر از بوی مشک
شکیبنده با من به یک نان خشک.- شکیبنده شدن ؛ قانع شدن. صبر کردن :
چون شکیبنده شد در آن باره
دل ز مردم برید یکباره.تو در کنج کاشانه پنهان شوی
شکیبنده چون شخص بیجان شوی.

صبر کننده: تو در کنج کاشانه پنهان شوی / شکیبنده چون شخص بی جان شوی (نظامی۶: ۱۰۵۶ ).