صفحه اصلی
احیف
بستن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی
بی باران
لغت نامه دهخدا
احیف. [ اَ ی َ ] ( ع ص ) بی باران : بلد احیف ؛ شهر بی باران. || که هوای خشک دارد. مؤنث : حَیْفاء.
کلمات دیگر: