سوده فرسوده .
بر سوده
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
برسوده. [ب َ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) سوده. فرسوده :
نپوشد جز بدو عالم ز خز و توز پیراهن
نگردد جز که از خورشید برسوده گریبانش.
نپوشد جز بدو عالم ز خز و توز پیراهن
نگردد جز که از خورشید برسوده گریبانش.
ناصرخسرو.
کلمات دیگر: