که خنده شیرین دارد که خوش می خندد
شیرین خند
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
شیرین خند. [ خ َ ] ( نف مرکب / ص مرکب ) که خنده شیرین دارد. که خوش می خندد. که تبسمی شیرین و ملیح دارد. شکرخنده. ( از یادداشت مؤلف ) :
لب چو مرجان ولیک لؤلؤبند
تلخ پاسخ ولیک شیرین خند.
لب چو مرجان ولیک لؤلؤبند
تلخ پاسخ ولیک شیرین خند.
نظامی.
کلمات دیگر: